George Smiley van KF5 ging naar een voorstelling kijken van de v.z.w. Bob. Toen hij weer in The circus arriveerde vroeg M, de master van de BCD [Binnenlandse Culturele Dienst], wat hij ervan vond en of het de moeite waard was om er een verslag over te maken. Dankzij de modernste afluisterapparatuur is het mogelijk de lezers van www.mededelingen.over-blog.com zijn mening weer te geven.
‘Matig tot aanvaardbaar amusant, mum. Vooral voor de groep, de spelers in het bijzonder. Spelers, ja, want acteurs kun je het niet noemen. Spielzeit is een afspiegeling van een les, zoals die tegenwoordig op de theaterschool gegeven wordt. “Doe maar wat; wij zullen wel zeggen of het goed of slecht is en als het tussen goed en slecht is, wat er verbeterd aan kan worden.” Je hoort de lesgever op de achtergrond.’
‘Go on, George, go on. I love the smell of your napalm in the evening.’
Het decor is een vloer afbebakend als een half basketbalveld zonder net. Achteraan heb je een plastic lappengordijn, zoals je aan de laadplaatsen van magazijnen aantreft om de koude buiten te houden. Of de warmte. Het hangt er vanaf in welk continent je zit. Achter het gordijn zit een portier aan een tafeltje die de boel in de gaten houdt, een microfoon voor zich. Dan heb je nog een rollend rek met kleren. Vooraan links op het speelveld ligt een stapel boeken. Kniehoogte.’
‘That’s where your world begins, dear George. From knee height upwards. But, down-to-earth. What kind of books, George? ’
‘Wijsheidsboeken, mum, zoals één van de twee vrouwelijke spelers zegt tot het publiek, dat voortdurend aangesproken wordt, op wat interventies van de portier na. Minder wijze boeken dan deze uit de bijbel, maar ja, dat waren al afkooksels van oosterse leerboeken, as you know better than me. De stapel wijsheidbraaksel is goed om een spel van ruim een uur te houden over het nut van al dan niet politiek geëngageerd toneelspel, over een spel zonder strategie, de koopverslaving van de vrouw, kortom het is een balspel tussen de twee dametjes, goed voor 10 minuten verdraagzaamheid van de supporter, tot de coach, zijnde de portier, ingrijpt. De man is een vervelend typ en hij wordt dan ook halverwege de match voor rot geschopt door een van de spelers. ‘
‘George! You fall asleep from your own words. I want to know the whole story. I have an appointment with the minister of Culture, and he will ask if it isn’t time to send you to your cottage, for the rest of your life.’
‘Sorry, mum. Quiet pleasure… rustig spel, wordt afgewisseld met heavy. Als bindmiddel van de vele zinnen worden Engelse woorden gebruikt, waarvan de meeste al in onze mooie taal zijn geaccepteerd, zelfs door de old schoolboys van onze taalkoran, maar een verengelst Hollands toontje krijgen. Super, voorop, mum. Vanuit ooievaarperspectief. Bijzonder effectief ter bevordering van de stoelgang, mum.’
‘No more, George? Normally, you keep me awake the whole night with the details of the play you see.’
‘Well, mum. Aan het eind worden de kleren van het rek aangeboden aan het publiek, met de vraag om ze door te geven, als ze hun niet passen of aanstaan. Sommigen gaan er op in. Gelukkig kwam de speelster niet mijn kant op, of ik had ze wandelen gestuurd met een theatrale omzetting van de brief van Judas uit het OT, die voorafgaat aan de Apocalyps. Heel wat sportspelen van jongeren zijn best aardig en veelbelovend, maar de meeste zijn toch van zulk een knullig gehalte dat je veel zin hebt om de sporthal in brand te steken, nadat de portier als laatste de deur heeft dichtgetrokken.’
‘You have a license to kill, George, but not as fire-raiser.’
‘Indeed, mum, en dat is de reden waarom ik zo vroeg weer op kantoor ben. Good night, mum!’
‘Don’t touch me, George! No kiss, no hand, not even a cry of your cuckoo clock.’
‘Sleep well, mum.’
‘Bye, George.’
Guido LAUWAERT
SPIELZEIT – productie HERTOGSHAEST – 28 maart Arca, Gent – 18 & 18 april Rataplan, Antwerpen – 26 april, de Warande, Turnhout – www.hertogshaest.be
Guy van Hoof (°1943) publiceerde twee essays over Thierry Deleu: Aan wat overblijft heb ik genoeg (Brugge, Pablo Nerudafonds, 1986), en Als een jager in zijn grondgebied (Wevelgem, Vereniging van West-Vlaamse Schrijvers, 2002). Het lag dan ook voor de hand dat hij tekende voor het in memoriam Deleu in de jongste aflevering van De Auteur, het tijdschrift van de VVL (zie de vorige aflevering van deze notities).
